Lampetstel Mouzin Lecat&Cie Nimy Lez Moms

Ooit waren ze onmisbaar in elk huishouden, vandaag zijn ze zonder nut. En toch is een compleet lampetstel zo goed als een halve badkamer! Een mooi lampetstel is en blijft een nostalgische blikvanger. En nee, niet alleen de familie Boch tekende voor prachtexemplaren. Dit stel van de 'Keizerlijke en koninklijke manufactuur' van Nimy werd ooit zelfs schaamteloos door Boch nagemaakt. De porseleinfabriek van Nimy, een deelgemeente van Mons, kan tussentijdse adelbrieven voorleggen dan Boch, maar Boch bestaat nog, en Nimy niet meer.

Vanaf fabriek van Nimy dateert van 1790, onder keizer Jozef II. In een meander van de Haine in Nimy, waar een watermolen voor energie begon, begon een zekere Joseph Dieudonné, die voordien een fabriek van aardewerken pijpen had gehad in Namen, toen een pottenbakkerij. Twee jaar later zou de ambitieuze man naar Parijs uitwijken, maar drie jaar later kwam hij eerder terug naar Nimy, waar hij niet echt welkom meer was. Een zekere Bonaventure de Bousies in, saneerde en renoveerde toen de productie, die werd uitgebreid met stuwwerk plaaster, vazen, schouwtegels en fantasieen. Het was een gat in de markt en de manufactuur opende winkels in Brussel, Antwerpen, Brugge en Rijsel. In 1804 verdwenen de houtovens en schakelde Nimy over op steenkool. Op dat moment werkte er al ca. 250 man.

Toen in 1815 Napoleon bij Waterloo zijn zwanenzang zong en België een deel van Nederland werd, werd Bonaventure zowaar gouverneur van Henegouwen. Een politiek én zakelijk zwaargewicht, due. Hij zou de vorming van België nog meemaken, maar overleden in 1831. Een overnamebod van Boch (toen nog niet in België actief) werd afgeslagen door zijn weduwe, die de zaak tot 1840 verderzette. Boch kocht dan maar een fabriek bij Doornik en kwam met Keramis (La Louvière) op de Belgische markt.

In 1851 werd de 'Faïencerie de Nimy' overgenomen door Jean-Pierre Mouzin en meester-pottenbakker Théophile Lecat. Mouzin was begonnen bij Boch-Luxemburg en kwam op dat moment van Keramis, waar hij directeur was. De twee herdoopten het bedrijf in 'Mouzin-Lecat & Cie' en hun veelkleurig, flamboyant aardewerk werd een groot succes. In 1890 namen ze om redenen van marketing Nimy weer in hun naam op en gingen ze als 'Société Anonyme La Faïence de Nimy' verder. In die periode exporteerden ze naar India en Australië, verdriedubbelde de productie en hadden ze een toplijn met artistieke stukken gemaakt met veel succes de internationale expo's en samenkomsten. Expansie kwam er met de overname van fabrieken in Onnaing (F) en Wasmuël, die zich in majolica ging specialiseren.

De Eerste Wereldoorlog is het keerpunt. De fabrieken werden door de bezetter opgeëist, de arbeiders gemobiliseerd... In 1919 was het zo goed als van nul heropstarten. Nimy kwam niet echt meer van de grond en werd in 1921 overgenomen. Niet door Boch, maar door Koninklijke Sphinx Maastricht. De Nederlandse directie had het moeilijk met haar Waalse filiaal, in die mate dat er na de bevrijding in 1945, die opnieuw een kostelijke heropstart vergde, er sprake was van sluiten. De deuren gingen pas dicht in 1950. In 1954 werden de fabrieken gesloopt, beneden ze anderhalve eeuw hadden vergaard in binnen- en buitenland.

Ons lampetstel heeft nog een waskom (doorsnede 39 cm en 13,5 cm hoog), een kan (doorsnede 20 cm en 32 cm hoog) en een zeepbakje (met deksel en uitlekschaaltje)

Het zeepbakje heeft een chipje (zie foto) en de kan een haarscheurtje (zie foto) De binnenkant van de waskom heeft door gebruik zijn afbeeldingen grotendeels verloren. (zie foto)